Achterhoek, natuurkampeerroute

 

Elk jaar probeer ik een paar dagen alleen te fietsen. Dit jaar ging de route door de Achterhoek. Ik maakte gebruik van de gps van een initiatief van de natuurkampeerterreinen in de Achterhoek die met behulp van knooppunten een fietstocht hebben uitgezet langs zo'n zeven terreinen. Om op een natuurkampeerterrein te kamperen is een lidmaatschapskaart nodig. Zie hiervoor https://www.natuurkampeerterreinen.nl/. De afstand tussen de terreinen is ongeveer 40 km. De campings en nummers van de knooppunten zijn te vinden op https://www.nederlandfietsland.nl/fietsroute/natuurkampeerroute-achterhoek/. Daar is ook de GPS van de hele route te vinden. 

Ik heb er een fietstocht van vier dagen van gemaakt die begon en eindigde in Zutphen, omdat deze stad vanuit het westen met de trein bereikbaar is. De totale afstand van de route is 370-410 km. Teveel voor vier dagen. Dus ik heb vooraf en tijdens het fietsen stukken afgesneden en doorsteekjes gemaakt. 

Het idee van de route is kennismaking met de kampeerterreinen, maar ook wordt geprobeerd de schoonheid en het unieke karakter van de Achterhoek te laten zien. Op de website worden de 9 routes apart beschreven. Wat opvalt is de vele onverharde stukjes route. Denk aan kerkpaden, fietspaden langs beken en zandpaden. Het maakt de route avontuurlijk en natuurlijk. Je komt echt los van het stedelijke van de Randstad. 

Dag 1. Zutphen-Doetichem

Ik kan met de fiets pas na negen uur vertrekken en ben om 11.30 u in Zutphen waar ik naar het noorden de stad uit rij en bij de sluis in het Twente kanaal de route op pik. Het is zonnig weer dus ik neem de tijd om me goed in te smeren met zonnebrand. Er zijn deze dag veel mensen met de fiets op pad. In die zin helpen de knooppunten heel goed om mensen aan het fietsen te krijgen. Het valt me op hoe snel je in een natuurlijke omgeving bent als je de stad uit rijdt. Bosjes, een landhuis, doorkijkjes en bomenrijke lanen. In het kleine plaatsje Almen doe ik gelijk maar boodschappen voor de hele dag. Ik kan niet voorspellen of de route door andere steden komt. Het betekent wel een beetje extra gewicht, maar goed. Voor deze dag heb ik een plek op de camping Distelheide vlak bij het natuurgebied Slangenburg in Doetichem gereserveerd. Het is namelijk moeilijk in te schatten hoe vol de campings deze zomer zijn. 

Hemelsbreed is de afstand Zutphen Doetinchem ongeveer 22 km, maar ik rijdt deze dag ruim 70 km. Dit vraagt een andere denkwijze. Het gaat niet om de 'lange afstand door het land' , maar de fijnzinnige kennismaking met een gebied of landschap. Wel globaler dan wandelen, maar je ontdekt op deze manier veel leuke paadjes en doorkijkjes. Ik rijdt richting Vorden en daarna Zelhem, maar dan gaat de route weer naar het noorden richting Ruurlo. Daarna pas gaan we richting Doetichem. Ik passeer een natuurgebied rondom de Baakse Beek met kleine fietspaden waaronder het Otterpad. Aangeharkt en onlangs zijn de zijkanten van dit grintpad netjes geknipt. Het voelt een beetje aangeharkt aan en het is ook duidelijk bedoeld om fietstoeristen te trekken, maar het is een gebied waar ik  nog nooit geweest ben. 

Verder naar het zuiden kom ik door het dorpje Halle en net op het moment dat ik wil zoeken waar de camping Distelheide precies ligt, rij ik er, het is rond vijf uur, langs. Een meevaller want ik ben er wel klaar mee voor deze dag. In de correspondentie met de camping moet ik plek 21 op het achterste veld gebruiken omdat het trekkersveld vol staat. Het veld is halfvol met grote tenten met een familie die aan het zonnen zijn. Ik zet mijn tent op, wat nog niet zo makkelijk is, omdat het niet helemaal vlak is. Ik ga deze dagen mijn nieuwe slaapmatje en slaapzak uit proberen. Deze heb ik aangeschaft omdat ik vorig jaar last van de kou had. De slaapmat heeft een isolatiewaarde van 7 terwijl mijn vorig matje niet verder kwam dan 2,8. De slaapzak moet me warm houden tot 1 graad Celsius. Mooie bedoelingen maar dit jaar is al deze isolatie en warmte niet nodig omdat de nachttemperatuur zo'n 15 graden is. Wel heb ik met de nieuwe slaapzak wat gewicht bespaard en met het nieuwe matje wat ruimte. Als ik ingericht en gedoucht heb geniet ik van een biertje en een boek, komt er nog een jonge vrouw met fiets en een stel op het veld staan en wat later een wat ouder stel. Met het stel heb ik contact omdat ze op de bonnefooi zijn gekomen en geen contact kregen met de beheerder. Ze zetten de tent op en gaan daarna in de stad uit eten. Ze hebben een zware tent bij zich en een tafeltje. Ook praten we wat over de route en het gebruik van een gps of knooppunten. De man kiest er voor om met een kaart zelf zijn weg te vinden, waarbij hij wel toegeeft dat op deze manier fietsen veel tijd kost en veel op de kaart kijken. Het blijft wonderlijk om te zien hoe verschillende fietsers verschillende keuzes maken. :)

Na het eten maak ik nog een wandeling over de camping en de omgeving. Het valt op dat het erg nat is en ik hoor ook dat het trekkersveld drassig is. De nacht is een beetje onrustig. Ik heb het matje te hard opgeblazen en omdat de slaapzak kunststof is, dreig ik er af te glijden bij het omdraaien. De andere nachten ontdek ik dat een matje met minder lucht een soort kuiltje geeft waar ik beter in kan liggen. De donzen mummieslaapzak voelt goed aan en is, ook bij relatieve warme nachttemperatuur, niet benauwd. 

Dag 2. Doetinchem 

De volgende dag rij ik rond 9.30 uur weg, wat redelijk laat is, maar ik heb nog genoeg tijd. Ik krijg nu een goed beeld van het landgoed Slangenburg. Dit was een tijd een klooster, maar ik lees ergens op internet dat het gebouw nu failliet is. Dan gaat de route richting Doetinchem en passeer ik het stadion van de Graafschap. In dit stuk is veel landschappelijk groen. Het kost me even om een supermarkt te vinden die in het noorden van het stadje ligt. Daarna gaat de route naar het westen. Het landschap wordt opener met veel weilanden (ruilverkaveling). Dan snij ik een stuk route af om door te steken naar Montferland. Ik moet een beetje klimmen en ga koffie drinken in het Bergher bos. 

 

 

 

Het is hier druk met fietsers en mensen die een ritje maken met hun paard. Het is een flink bosgebied en ik rij naar het zuiden naar een hoog punt bij Elten. Daarna gaat de route naar het oosten Stokkum en 's Heerenberg. Bekend terrein want we hebben hier twee keer gestaan op de camping. Dit stukje gebied ligt zo'n 40-50 m boven het omliggende gebied. Daarna daal ik weer af door een open gebied en rij langs de buitenring van Ulft. Bij een stuw in de Oude IJssel ga ik lunchen. Op zich een mooie plek in de schaduw, maar ik moet de plek delen met twee bierdrinkende oudere jongeren. 

 

Hier moet ik kiezen en sla de afslag naar camping de Nieuwe Buyl over. Het landschap wordt hier meer kleinschalig. Bosjes en weilanden wisselen elkaar af. Het valt me op dat er veel beken zijn. Ik zie dat de route opnieuw behoorlijk hoekig door het gebied gaat. Leuk en interessant, maar zo kom ik vandaag aan veel te veel kilometers. Ik maak een eigen route onder Aalten door en kom in het grensgebied tussen Nederland en Duitsland in. Ik zit inmiddels op zo'n 90 km en mijn spieren raken leeg. 

 

 

Ik drink wat bij de Roedinkhof en volg grenspaadjes richting het Duitse dorpje Burlo, maar sla af naar het noorden om te arriveren bij  natuurcamping het Diekshoes ten zuiden van Winterswijk. Deze camping ligt midden in het Winterswijkse Woold. Op Wikipedia lees ik: 'Het landschap in dit gebied heeft zich kunnen ontwikkelen door de relatieve afzondering van de rest van Nederland, daarvan gescheiden door grote moerassen. Ook was er een sterke oriëntatie op het Duitse Münsterland. Het huidige landschap is halfopen met afwisselend kleine percelen en grote essen met daarnaast bosjes, lanen, houtwallen en af en toe hoogveen. Mede door de essen is het reliëf opvallend. Ook kenmerkend zijn de meanderende beken in smalle dalen. Ten slotte is de bebouwing vervlochten in het landschap: oude boerderijen, gehuchten en grotere nederzettingen. Zie

Het is een kleine camping met een apart klein trekkersveld waar ik door de beheerster naar toe gebracht wordt. Er staan al drie tenten. Ik zoek een plekje en zet mijn tent op en ga douchen. Een vader met een zoon, een jong stel met twee kleine kinderen met een grote katoenen tent en een stel met een antroposofische achtergrond uit Zutphen. Bij een drankje en het koken komt er nog een stel uit Putten op het terrein staan. Omdat we redelijk dicht bij elkaar staan raken we makkelijk in gesprek. Deze avond komt er niets van lezen. Op de achtergrond horen we boeren die met hun trekkers druk bezig zijn om hun hooi binnen te halen. De reden is dat er regen voorspeld is. Als de donkerte invalt werkt de melatonine en slaap ik snel.

Dag 3. Winterswijk -Laren

Het heeft de hele nacht geregend en ik voelde een paar keer een druppel op mijn gezicht, maar ik kan niet ontdekken of dit nu damp is of een lekkage. Het is half acht en ik hoor buiten mensen hun tent inpakken. Ook ik heb op buienradar gezien dat het nu droog is en dat het om 8.30 uur gaat regenen. Ik heb een uur tijd om zonder regen op te pakken. De anderen van het veldje behalve het stel met kinderen verplaatsen alle spullen naar de fietsenschuur waar ze stoeltjes hebben staan en bezig zijn met hun ontbijt. Ik sluit me bij hen aan en we praten verder over onze achtergronden, en ik heb een filosofisch gesprek met de man die leraar is op een antroposofische middelbare school.  Elk kwartier kijken we op de buienradar wanneer we allemaal weer verder kunnen. Rond 9.30 u ontdekt de camping beheerster ons groepje en vraagt ze of ze koffie voor ons zal zetten. Natuurlijk willen we dat. Rond 10  uur wordt de regen miezer en gaat de vader met zijn zoon helemaal ingepakt op weg naar Haltern am See in Duitsland. Ik doe rustig aan en ben de laatste die met regenkleding op weg gaat. 

Ik ga niet terug over de route omdat ik verwacht dat dit een modderig pad is. Ik zoek mijn weg met behulp van knooppunten en kom ten noordwesten van de camping weer op de route. Deze loopt aan de westkant van Winterswijk naar het noorden. Opnieuw sla ik een deel van de route over die naar een camping aan de noordoostkant van Winterswijk ligt. Ik passeer opnieuw een natuurgebied op de grens met Duitsland. Dit is het Zwillbrocker ven waar flamingo's voorkomen. Na een uur fietsen kan ik mijn regenbroek uit doen. Door de onverharde paden en plassen zit mijn fiets en tassen flink onder de modder. Ook mijn ketting heeft wat later op de dag weer wat olie nodig. Rond half twee kan ik mijn regenjas opbergen en weer in een t-shirt fietsen. Dan ga ik onder Eibergen richting het westen. De wind is zuid-west en behoorlijk, waardoor het zwaar fietsen is.

Ik rij van het gps-track af om in Borculo boodschappen te doen. Ik zoek op goed geluk mijn route weer terug en rij via een wandelpad over een brug naar de grote weg die aan de oostkant ligt. Er zit een balk op het pad waar ik niet met de fiets langs kan. Daarom haal ik mijn tassen van de fiets en sleep de fiets onder de balk door en bouw alles weer op. De weg is wel druk, maar ik kan toch veilig over steken. 

Het gebied is nu meer open en landelijk. Ik passeer opnieuw het Twentekanaal en buig af naar Laren. Hier weer meer bos en paadjes. Ik kan nu kiezen uit twee natuurcampings die dicht bij elkaar liggen. Op advies van het stel van de camping Diekshoes kies ik voor camping Vrolijk. Ik arriveer een minuut voor de receptie gaat sluiten. De mevrouw helpt me snel en ik rij door naar het trekkersveld. Dit ligt op het buitenterrein waar de bomen en struiken nog niet groot zijn. Ik zoek een plekje uit de wind die nog steeds fel is, op afstand van de campers en caravans. Ik sta alleen op het veld dat een beetje ruig is ( meer planten dan gras) Er is gelukkig een picknickbank. Na het bekende ritueel van tent opzetten, drankje en koken heb ik wat tijd om mijn boek te lezen tot het echt donker wordt. 

Dag 4. Laren-Zutphen

Ik hoef vandaag niet ver en slaap uit tot half negen. Ik ontbijt en leg mijn tent te drogen. De route is een lus tussen Aalten en Zutphen. Als ik alles opgepakt heb maak ik een rondje over de camping. Als natuurcamping is deze heel groot en grotendeels vol. Veel plekken in het bos, maar ook met een grote vijver waar tenten om heen staan. 

 

 

 

 

Hier had ik wel willen staan. Er wordt gezwommen. Ik rij door landelijk gebied naar het zuid westen. Er is een mooi knooppunt met vijf straten met een terras vol racefietsers en ouderen, maar ik zoek een eigen bankje, maak koffie en lees in mijn boek. Dan kom ik weer op het punt waar ik drie dagen geleden de route heb opgepakt. Zo vind ik ook weer makkelijk de route naar het station terug. Als ik om 11.45 uur bij het station ben, heb ik 8 minuten om deze te halen. Snel koop ik met mijn mobiel een fietskaartje en wacht op het perron. Er staat nog een mevrouw met een fiets. Ik heb een beetje een trauma bij het reizen met een fiets in de zomer op zondag. Vorig jaar werd ik in Hoogeveen door de conducteur geweigerd en moest ik een uur wachten op de volgende trein. En in de coronatijd lukte het moeilijk een fietsplaats te krijgen voor de trein van Maastricht naar Haarlem zodat ik 4 uur in de stad moest wachten. In Arnhem zit een groepje jongeren op de stoelen die gereserveerd zijn als fietsplaats. Als ik dat tegen hen zeg dan weigeren ze op te staan en plaats te maken. Ze vinden dat ik maar in de hal moet blijven staan. Gelukkig is er een conducteur die hen wegstuurt en krijg ik mijn plek. Dit bedoel ik dus. 

Rond 14 u ben ik weer thuis en hang alles uit en ruim zo veel mogelijk op. Ik heb 280 km gereden in vier dagen. Ik ben positief over de route en het was leuk om meer mensen tegen te komen die dezelfde route deden. Ook was het leuk om kennis te maken met nieuwe natuurcampings. De route is opvallend groen en gaat veel over onverharde paden. Het feit dat er een dag van bijna honderd kilometer tussen zat laat zien dat het wel iets meer voorbereiding vraagt dan ik heb gedaan om de afstanden te bekijken en zo tot een planning te komen die meer evenwichtig is. Ik heb tegen de route ingereden omdat ik nieuwe campings wilde leren kennen en dat de afstanden befietsbaar waren. Ik had met behulp van de gps track beter de afstanden moeten bekijken. Ik had dag drie korter kunnen maken door de camping in Haarlo te nemen en dan op de vierde dag iets langer te rijden.

Grensroute 2023

 Grensroute - Doodendraad 2023

1.

Heerlen - Vijlen

Na alle familieperikelen wilden we toch nog wat fietsen en kozen voor de grensroute van het drielandenpunt naar de Noordzee.. Start in Vaals en dan de grens van België volgend naar Cadzand.

Een trieste WO I geschiedenis maar ook een motief om weer eens op de fiets te stappen. We rijden om 7.39 u uit Haarlem en rond 11.40 u zijn we in Heerlen.
Lange reis, maar dat kwam ook doordat er werken aan het spoor was tussen Haarlem en Sloterdijk. Een mooie reis, met gemakkelijke overstappen in Den Haag en Eindhoven. Na een kop koffie in de stad volgen we knooppunten naar Vijlen. Zo’n 20 km.  

We waren weer even vergeten dat Zuid Limburg niet vlak is. Dus rustig peddelen. Rond 15 u konden we terecht bij een zeer nette boerencaming en kregen we een klein plekje bij een stroom en waterpunt. Nadat de tent stond hebben we alleen gerommeld en geslapen. De intensieve gebeurtenissen van de vorige dagen zaten nog in ons lijf. Na het eten een wandeling door het heuvelland en een mooi gesprek met een gepensioneerd stel. De man vertelde Parkinson te hebben en dat hij bepaalde dingen niet meer kon, kostte hem veel moeite.




Ook zagen we een kruis en herdenkingsplek van een 12 jarige jongen die tijdens WO I gedood werd door een afgedwaalde kogel. Zo te zien wordt de herdenkingsplek nog steeds bijgehouden.

2. Vijlen - St Geertruid. 

Onze eerste fietsdag was pittig, ruig, maar vooral mooi. We vertrokken om 9.45 u van de camping en reden in 4 km naar het drielandenpunt. 325 m. Commerciële poppenkast. Na wat fotootjes daalden we af door een wild bosgebied, onverhard. Daar wordt je scherp van. Dit is deel van het oude staatje Moresnet. We stoppen voor koffie bij een uitzichtspunt en zien in de verte Noorbeek en Epen. We dalen scherp naar beneden. Ik zie de route op mijn gps en Carla volgt de knooppunten. Toch raken we elkaar kwijt en Carla komt in een dorp vijf km verderop terecht.



Gedoe. Dan komen we door st Graven Voeren dat ik me van oudere tochten herinner. En dan zijn we al snel in Mesch en hebben zo’n 45 km gereden. We besluiten een camping op te zoeken in het Limburgse heuvelland. De eerste camping is vol, de tweede heeft plek. We eten en slapen wat en gaan dan boodschappen doen in Eijsden. We slapen vroeg.

3. St Geertruid - Stamproy

Van een recht toe aan heggencamping zijn we nu aangekomen op camping ‘Oergezellig’ in Stamproy. De eigenaar heeft uitgelegd dat ‘oer’ in de camping vooral slaat op terug naar de natuur, basis. Nu is het er rustig, maar in de weekenden komen hier veel tentkampeerders uit de randstad met kinderen. Dit was weer een rare dag.













Stonden we om 9.15 u bij de veerpont ging de eerste vaart om 10 u. Tot overmaat van ramp was er geen enkel terras in Eijsden voor 10 open. OP de informatieborden wordt verteld dat er tot twee keer toe met een boot de doodendraad is gepasseerd waardoor het lukte een groep mannen naar Nederland te krijgen. Maar dat ging niet zonder slag of stoot, met schietpartijen en aanvaringen met peilers van de bruggen. Levensgevaarlijk.

 

 

 Na de overtocht de korte route naar Maastricht genomen langs de kalkmijn van de Enci. Koffie bij het OLV plein, met kersen vlaai. De serveerster gaf ons de goede vertaling van een gedicht op de muur aan de overkant van het terras. (Aan hoeveel mensen zou ze dit al gedaan hebben) 

 

Daarna gas bij Bever en boodschappen voor de dag. Toen beginnen aan de tocht naar het noorden. Prachtig het uitzicht over de Maas, ruimte voor de rivier, de vele fietsers op het pad, maar wat het vervelend maakte was de stevige noordenwind en de felle zon. 

 

 

 

Bij Maasmechelen passeren we een monument voor de doodendraad. Uiteindelijk hebben we 85 km gereden en daarbij een stuk afgesneden (Stevensweert en Thorn) anders waren we op 100km uitgekomen. Nu uitrusten bij een biertje en genieten van de oer van gezellig.

4. Stamproy- Reussel

We waren vroeg wakker en hadden vlug de tent afgebroken, maar we reden toch pas om 9 uur van de camping. Eerst maar boodschappen doen in Stamproy en geld halen. Vooral briefjes van 20,- want dat zijn tegenwoordig de prijzen voor een klein tentje en twee personen. Maar we betaalden ook 15,50 of 24 euro. Onduidelijk waar die prijzen op gebaseerd zijn. De route van vandaag is groen en landelijk en gaat door veel natuurgebieden. (..) en rondom Achelse kluis.

Ook het stuk tussen Bladel en Reussel is groen landelijk gebied. 

Bij de Achelse kluis is de straat geblokkeerd door een man en een vrouw op de fiets met bagage die dezelfde route doen als wij. Ze willen een foto van de fietsen en de grens maken. We stoppen en maken een praatje. Wij maken een foto van hen en zij van ons. Ze hebben een idee voor een camping iets minder ver dan ons plan. We nemen hun idee over.

Het gaat druppelen onderweg en we stoppen een paar keer om andere kleren aan te doen. We lunchen onder een boom en het weer klaart op. Ik rij een tijd in T-shirt. Een lekkere temperatuur en het ruikt altijd zo lekker na een regenbui.

We rijden door de Peelse Heide. Een ambtenaar liet zich inspireren door het stratenplan van Parijs en legde dit vast in de herinrichting van de Reusselse heide. Een grote en kleine cirkel.

We doen nog wat boodschappen in Reussel en vinden dan moeizaam de camping. De beheerster is lief en duidelijk en we krijgen een goede plek en kunnen alles opladen wat we willen. Geen oergezellig maar prima voor een nachtje.



Een medekampeerder komt langs omdat hij onze stoeltjes ziet en interesse heeft voor fietstochten met zijn kleinzoon. (Tja, wat ga ik nog allemaal doen met de kleinzoon op komst!! )
We eten lekker couscous, doen een wasje en drinken we met Petra en Caspar, die we vandaag ontmoet hebben, een kopje thee/koffie. In het dagelijks leven allebei machinist bij de NS. Ze waren wel gewend om op vakantie te fietsen (Moesel, Lille, Maas, Nederland) maar altijd in pensions. Hun vraag werd: Hoe zou het zijn om te gaan kamperen? Casper had er een flinke studie van gemaakt. Je moet een heleboel keuzen maken als het gaat om tent, matjes, mes, kook spullen enz. Prijs, gewicht, bruikbaarheid. En hoe doe je dat allemaal praktisch. Ook was er de vraag hoe je kan koken met twee pannen. Leuk gesprek met lieve mensen. En het was al donker toen we gingen slapen. Vandaag 88 km gefietst.

5. Reussel- Hoogerheide

We zijn aangekomen op SVR camping De Groene  Papegaai, aan een vijver en verder stikt het van oude pensionado's 70 en 80+. Er wordt veel gevist. Een prettige camping, niet duur en we waren verbaasd over het vertrouwen dat aan de mensen wordt gegeven. IJsjes en eitjes reken je zelf af zonder controle.
We hebben vandaag precies 100 kilometer gefietst. Beetje veel, maar dat ging samen met de warme dagen die eraan komen. We willen dan in Antwerpen zijn. De stad verkennen met de fiets en biertjes drinken op een terras.

Bijzonderheden van deze dag.
We rijden terug naar Reussel om boodschappen voor de dag te doen en rijden langs het kanaal Dessel-Schoten, een van de kanalen tussen de Maas en de Schelde. (64 km) Bedoeld voor transport, maar ook voor het bevloeien van de Kempense zandgrond. Een deel van de route gaat door en het Er waren rond Baarle Nassau veel informatieborden over de

Doodendraad, trieste geschiedenissen want vaak mislukte het passeren van de draad. Mensen waren niet bekend met elektriciteit dat vaak nog niet was aangelegd in de huizen. Men schat in dat er tussen 600 en 800 mensen zijn overleden door of bij de draad. 75% door elektrocutie en 20% door vuurgevechten bij de draad. De helft van de slachtoffers was Belg, maar ook veel Duitse deserteurs. Groot bos met onverharde paden. We drinken koffie maar vertrekken ook weer snel vanwege de muggen die ons weten te vinden. Daarna rijden we een stuk over het parcours van trein tussen Tilburg en Turnhout: het Bels lijntje. Een ander thema is dat door de afrastering een grote smokkelindustrie bestond. Ook  Duitse soldaten verdienden veel aan de smokkel van goederen als olie, graan, tabak enz. Ook interessant was de kolonie Wortel, vergelijkbaar met de kolonie van weldadigheid in Veenhuizen in Nederland was er een  opvoed-werkkamp voor zwervers. Ze werkten op de boerderij en het land en als ze wat verdiend hadden gingen ze weer naar Antwerpen. Probleem was alleen dat ze daar hun zuurverdiende geld snel uitgaven en weer landloper werden. We kwamen langs de begraafplaats van de wortelkolonie.

In de loop van de tijd zijn hier 1200 landlopers begraven. 

Tenslotte kwamen we door een groot oud veengebied. Zo’n vijf eeuwen is hier het veen afgegraven, gedroogd en gebruikt als brandstof. Nu is het landbouw en natuurgebied. 

We genieten op de camping in Hoogerheide van een biertje, een ijsje en de prijs is hier schappelijk 16 euro inclusief elektriciteit. We tellen onze zegeningen.

 

 

6. Hoogerheide - Antwerpen

Deze dag is een makkie. We zitten zo’n dertig kilometer van Antwerpen vandaan. Het blijkt dat we een een groot natuurgebied van de Brabantse wal zitten. We volgen deels een tijd een grote weg naar Putte en Ekeren. We slaan even linksaf om langs een hele grote Joodse begraafplaats te rijden en dan komen we bij een groot landhuis/kasteel Ravenhof en het moretusbos.

Dit bos is onderdeel van de Brabantse Wal, een heuvelrug met bossen en stuifduinen. Het vormt een sterke afscheiding met het vlakke kleilandschap van Zeeland met de zandgronden ten oosten hiervan. Ravenhof was van oorsprong een boerderij en later omgebouwd tot kasteel. Het was in eigendom van de nazaten van de Antwerpse drukker Plantijn.Rondom het kasteel werd een park aangelegd met dreven en zichtlijnen. 

Daarna wordt het gebied stedelijker en rijden we op een fietssnelweg naar de stad. Vanaf het nieuwe havenkantoor zoeken we onze eigen weg in de stad. We lunchen bij een bekend adresje van Carla en steken de Schelde over met de veerpont. Er is nog plek op het trekkersveld van de camping en we settelen ons. Ik doe wat boodschappen in een locale spar en maak een soepje. We hebben immers al geluncht. Dan tot onze verbazing arriveren ook de fietsvrienden uit Reussel en ze zetten ook hun tent op. Tijd om bij te praten over grammen jagen en elkaars achtergrond.

 

 7. Dagje Antwerpen

We willen vandaag met de fiets de stad Antwerpen verkennen. En dan vooral het oostelijk deel binnen de ring van het Noorderpark waar we koffie drinken tot aan Berchem en een groot park onder de ringweg. Daar houden we een soort siësta door te lunchen en een boek te lezen. 

Veel kleine gesprekjes met mensen vandaag. Een oude vrouw in de ALDI die net als mij verontwaardigd is dat de ALDI geen karnemelk verkoopt. Daarmee bakte ze vroeger altijd brood. Iets verder op in de wijk praten we een tijd met een Egyptische vrouw. Ik had haar in de supermarkt gevraagd of er in België al zelfscan kassa’s waren. Buiten kletsen we verder over zorgen voor kinderen, je buren kennen, werk vinden, bezoek aan familie.

Ze waardeerde ons gesprek zichtbaar. Na de siësta wilde Carla haar favoriete winkel bezoeken en werd ik met een biertje op een terras op de vrijdag markt gezet. Niet verkeerd. Na wat boodschappen voor de zondag zijn we teruggegaan naar Oost om te gaan eten op het plein de Dageraad.

Ook daar een leuk gesprekje met een Nederlandse man/jongen (34) die Nederland ontvlucht was vanwege het sterk neoliberale klimaat. Op de camping nog wat thee gedronken met onze fiets vrienden Petra en Caspar. Morgen vroeg op.

 

8. Antwerpen- Sas van Gent

We willen onze tocht afmaken maar het gaat de komende dagen rond de 30 graden worden. Wat een dilemma. We zijn hier nu en het is leuk om de route af te maken, maar fietsen in de hitte is geen pretje.

Oplossing vroeg op. Dat dachten de anderen van ons veldje ook en het is een drukte van belang om zes uur op ons veldje. Een jong Duits stel die gister laat is aangekomen vertelt dat ze van plan zijn om naar Amsterdam te fietsen (170 km) Die afstand doen we niet maar als we woensdag in Roosendaal willen komen dan moeten we een beetje doorfietsen. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We rijden om 7 uur langs de Schelde linkeroever naar het zuiden. Dan volgen Burcht, Metsele, Beveren, Vrasene en Doel. Landelijk gebied met buitensteden van Antwerpen, maar ook een beetje niemandsland. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Er zijn veel racefietsgroepen op de weg die een gepeilde route rijden. Doel is een verlaten stadje dat op de planning stond gesloopt te worden voor de uitbreiding van de haven maar dat gebeurde maar deels, terwijl de mensen al weggetrokken waren. Gevolg : graffiti en weinig leven op straat. Wel zie ik auto’s bij huizen staan. Komen mensen weer terug? 

Voorbij de kerncentrale, na zo’n 40 km drinken we bovenop de dijk koffie met lekkers die we bij de bakker in Beveren hebben gekocht. Zowel voor als achter de hoge dijk waar we zitten, zijn natuurgebieden aangelegd als compensatie voor de verdwenen natuur: de Prosperpolder. Iets verder ligt het Verdronken Land van Saeftinghe met slikken (kale grond omdat het elke dag onder water staat door de getijdenwerking van de Schelde) en schorren (begroeid land dat alleen met springtij nat wordt) Het water is hier brak omdat zeewater zich mengt met het zoete water van de Schelde.

Dan volgt een flink stuk naar het vestingstadje  Hulst. Waar we om 11.30 u koffie drinken en de bidons bijvullen. We zitten in een zijstraatje in de schaduw en er gaat een verkoelend windje langs ons heen. Groepen vrouwen met dezelfde kleur kleren lopen langs ons heen. We weten niet waarom. Hulst is een oude vestingstad uit de tijd van de Spaanse bezetting en heeft hoge wallen in een stervorm. 

We gaan via een groot bosgebied en dus schaduw naar Koewacht. Een dorpje dat door de warmte wel uitgestorven is. We doen nog wat boodschappen en leveren onze blikjes in. Een groep Polen hangt wat rond op het plein. Ze laten de motor van hun auto draaien terwijl ze wat drinken.

 

 

 

 

Het is heerlijk fris in de supermarkt, maar buiten valt de warmte over ons heen. We bekorten soms de route wat en rond 15.45 u rijden we de camping op. Het plaatsje Westdorpe ligt tegen Sas van Gent aan. Een kleine camping bij een boerderij. We kunnen de tent onder de fruitbomen zetten en lummelen de rest van de middag en eten pas laat. We hebben 104 km gereden met een gemiddelde van 18,7 km in vijf en een half uur.

 

 

 

9. Sas van Gent - Groede

Vandaag hebben we om 13 u na zeven fietsdagen de grenspaal bij het Zwin bereikt. Actie geslaagd maar vooral: wat een landschappen, indrukken, verschillende stijlen van campings. En dat in iets meer dan een week tijd. Dit is een vakantie in turbostand. 

Vandaag waren we nog iets vroeger wakker dan gister en we reden opnieuw rond zeven uur van de camping. Meteen raakten we 20 min tijd kwijt omdat de kanaalbrug open moest voor een zeeschip. Een bijzonder gezicht zo’n enorm brugdek dat een kwartslag draait.

Na Sas van Gent reden we door een aantal polders: Albertuspolder, Sint Janspolder, mooi waren de kreken die speciale natuur opleveren. Na Boekhoute volgden we rechte trekvaarten met hoge bomen aan weerszijden. Handig bij wind, maar ook met zon. Na St Margriete en st Laurens gingen we bij Moerkerke op het noorden aan naar Sluis waar we koffie dronken.

De route naar Retranchement en Cadzand was van een andere keer bekend. Een mooi moment om de zee te zien en het Zwin een plek waar we een zomer met de kinderen kwamen.  Daarna boodschappen en doorfietsen naar de natuurcamping.

 

10, Groede-Waarde

We varen vandaag over van Breskens naar Vlissingen. Er is vandaag door onderhoud een uursdienst. Vertrek 8.18 u. Dus een beetje plannen. Natuurlijk zijn we een half uur te vroeg bij de vertrekhal. Tijd om de krant door te bladeren en wat rond te kijken wie nog meer overvaren.

Geen trein vandaag dus we moeten zelf het eiland over en dat is een klus door de stevige oostenwind. Ik rij de hele dag (72 km) achter Carla op de elektrische fiets aan om kracht te sparen. In het begin hebben we moeite om via knooppunten de LF13 route te vinden. Het landschap is vlak, recht toe recht aan. We gaan niet snel. We passeren een zelfbediening koffietentje met een bankje in de schaduw. Het lijkt op ‘Rustpunt’, zoals je dit in Overijssel tegen komt. Verschil is dat er hier ook een toilet bij zit. We praten wat met een Belgisch stel dat hier in een huisje zit en fietstochtjes maakt. We praten over met pensioen gaan of langzaam afbouwen. In België noemen ze dat "de landing inzetten'. Wel een mooi passend beeld. 

We rijden daarna op met een Duits jong stel dat net als ons via een wegomlegging de sluis bij Kruiningen probeert te passeren. Ze zijn hier bezig de dijk te verhogen tot een indrukwekkende hoogte. Daarna doen we in het stadje Kruiningen de boodschappen. 

 

 

 

 

 

 

 

Ons doel vandaag is het dorpje Waarde en de camping 'Zeeuws Genieten'. Dat zag leuk uit op de website, maar ook de naam daagt uit. We komen aan en melden ons bij het café. We betalen en zien dat er nauwelijks schaduw is. We vragen of we direct achter de zaal onder een boom in de schaduw kunnen staan. Dat is goed. Na de douche doen we allebei een verkwikkend dutje. Verder het vaste ritueel. Carla scoort bij de fruitstal aan de weg aardbijen, kersen en bessen. Dit is wel wat anders dan in de supermarkt kwa smaak. We zitten nog wat op het terras in de zon en lezen in de partytent bij ons plekje ons boek op de e-reader, lekker uit de wind . Vroeg naar bed om 21.30 u.

12. Waarde - Roosendaal - Haarlem

We zijn opnieuw vroeg op en ontbijten aan de picknicktafel bij de tent. De eigenaar van de camping komt een praatje maken. Hij is fruitteler en is als hobby een theetuin, lunchcafe en camping gestart. Deze wordt gemanaged door zijn vrouw Iris. 

We praten wat over de eetavonden voor de mensen in de streek en het vertrouwen dat hij geeft in de mensen die in de fruitstal voor zijn woning fruit kopen en zelf geld wisselen.

Daarna rijden we naar de LF route. Het is nog niet zo warm en het waait minder hard dan gister. De route loopt aan de zeekant van dijk. We hebben zicht op de kerncentrale in Doel en de hijskranen van de haven die we enkele dagen geleden ook zagen. Dan klimmen we langzamerhand de Brabantse wal op en drinken koffie. Veel wielrenners. We volgen de route tot Nissen. We zien dat er op veel plekken gesproeid wordt. Dan volgen we een riviertje onder Roosendaal en komen zo de stad in. De trein staat klaar en vertrekt om 11.31 u. Dat is de tijd dat we uit de lift komen.  

We rijden op het perron en de machinist zegt: Dit is niet de bedoeling!!. We stappen snel in en rijden we. De conducteur spreekt ons niet aan. We zijn om 13.15 u weer op eigen erf. Voldaan. Even genoeg zon gezien en gevochten met de wind., indrukken te over. Moe in de benen. We hebben 677,5 km gereden in negen fietsdagen. De dagen daarna houden we contact met onze fietsvrienden Petra en Caspar. Ze hebben minder haast om thuis te komen en doen het allemaal iets rustiger in de warme temperaturen. Toerfietsen verbindt want er valt veel uit te wisselen over de route, de geschikte camping, de afstand, de paklijst en de hoeveelheid gewicht.